![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||||||||||
![]() |
||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
Mikroskopia skaningowa - AFM
Wstęp i przygotowanie próbekCałkiem niedawno, dzięki uprzejmości dr Bogdana Barwińskiego (z Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Wrocławskiego), miałem okazję zobaczyć jak działa mikroskop sił atomowych (AFM), i przy okazji zrobiłem kilka zdjęć. Poniżej prezentuję zdjęcia mikroskopu AFM (firmy Digital Instruments).
Uzyskane obrazyA oto wyniki skanowania, poniżej prezentuję zdjęcia wykonane przez dr Bogdana Barwińskiego: Zasada działania skaningowej mikroskopii elektronowejBadanie cech strukturalnych obiektów biologicznych o wymiarach 10-200nm do niedawna stanowiło jeszcze poważny problem. Struktury o tych wymiarach są na ogół zbyt złożone, aby można je było badać z zastosowaniem promieniowania rentgenowskiego NMR, z drugiej strony są zbyt małe, aby uzyskać ich obraz w mikroskopie optycznym. Dla tego zakresu mikroskopia elektronowa przez dekady była jedynym narzędziem zdolnym dostarczyć informacji strukturalnych. Pomimo zalet mikroskopii elektronowej, pożądany był rozwój nowych metod, pozwalających analizować struktury w warunkach bardziej przypominających ich otoczenie fizjologiczne. Krytyczne w tej sytuacji okazało się badanie kompleksów białek z kwasami nukleinowymi. Zastosowanie w 1986 roku elektronowej mikroskopii skaningowej (Bining 1986) pozwoliło otrzymać większą ilość informacji o oddziaływaniu białek z kwasami nukleinowymi. Mikroskop AFM (ang. Atomic Force Microscopy) jest przedstawicielem klasy mikroskopów o dużej zdolności rozdzielczej, ogólnie nazywanych mikroskopami skaningowymi. W urządzeniach tych nie stosuje się soczewek do wytwarzania obrazów, lecz zamiast nich używa się ostrza, które sonduje powierzchnię próbki. W AFM ostrze jest zamontowane na końcu elastycznego ramienia (rys 1). W miarę skanowania, siły oddziaływania z próbką powoduje odchylenia ramienia bezpośrednio związane z topografią próbki. Można badać odchylenia rzędu 0,01 nm przez skierowanie wiązki laserowej na ramię i monitorowanie wzmocnionego odchylenia fotodiodą. Mikroskop AFM może działać z ramieniem zanurzonym zarówno w gazie, jak i w cieczy, co pozwala na badanie próbek materiału biologicznego w buforach, czyli w warunkach zbliżonych do fizjologicznych. AFM znalazła zastosowanie w badaniu zaginania DNA na skutek oddziaływania z białkami (Griffith 1995) analizie relacji stechiometrycznych kompleksów białek z kwasami nukleinowymi (Lobel i Schleif, 1990), badaniu struktury chromatyny (Zlatanova 1994), oddziaływaniu przeciwciał z różnymi formami DNA (Pietrasanta 1994). AFM używa się również do badania struktury żelu agarozowego, co może pomóc w zrozumieniu mechanizmów leżących u podstaw migracji DNA przez żel. ![]() Rys 1. Specjalne podziękowania dla dr Bogdana Barwińskiego, za pokaz i udostępnienie zdjęć próbek. Tomasz Bąkowski
Źródło: Ciekawe odsyłacze
Artykuł i zdjęcia nadesłał Tomasz Bąkowski |
![]() |
![]() |
||||||||||||||||||
![]() |